کارکرد بیمه‌های سلامت در کاهش هزینه‌های درمانی

بیمه‌های سلامت به عنوان وکیل آگاه بیمار می‌توانند در مقابل تقاضای القایی وارده از سوی ارائه کننده خدمت و همینطور از سوی خود بیمار، مقابله کنند و هزینه های سلامت را در کشور کاهش دهند، مشروط بر آنکه نظام بیمه‌ای دارای اختیارات و ابزارهای لازم برای اعمال این کنترل باشد.

به جرات می‌توان گفت، یکی از عوامل مورد نیاز برای توسعه همه جانبه و پایدار یک کشور، نیروی انسانی سالم است. نقش و اهمیت انسان سالم در موضوع توسعه پایدار تا جایی است که کارشناسان و صاحب نظران حوزه‌های مختلف علوم، از انسان سالم به عنوان محور توسعه پایدار یاد کرده‌اند.

به جهت اهمیت تامین سلامت در جوامع، در جهان امروز، تامین سلامت در کنار تامین امنیت و آموزش جزو وظایف دولتها و به واقع یک اقدام حاکمیتی شمرده می‌شود. در کشور ما نیز در قانون اساسی و قوانین جاری، صراحتا به نقش اساسی دولت در تامین سلامت به عنوان یک وظیفه پرداخته شده است.

اما موضوع اساسی در این میان، چالش همیشگی بشر با نیازها و منابع است. چالش همیشگی کمبود منابع و نامحدود بودن نیازها ضرورت مدیریت اصولی منابع را گوشزد می‌کند. این اصل در مورد حوزه سلامت به میزان و شمول بیشتری نیز وجود دارد. در حقیقت کمبود منابع سلامت یک مشکل جهان شمول می باشد که همه کشور ها به میزان متفاوت با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. همچنین تحقیقات نشان داده است، رشد منابع حوزه سلامت همواره یک گام از رشد نیازها در این حوزه عقب‌تر بوده است که دلیل آن را می‌توان در مسائلی مانند نیاز نامحدود سلامت و همینطور توسعه‌ی نمایی تکنولوژی‌های گران حوزه سلامت اشاره کرد. وجود چنین واقعیت‌هایی در بازار سلامت، نیاز این فرابخش را به اعمال مدیریت جهت فراهم نمودن عادلانه و موثر خدمات سلامت صد چندان می‌کند.

بیمه یک زیر ساخت مناسب

واضح است که اعمال مدیریت بر سازمان عظیمی مانند سیستم ارائه خدمات بهداشتی درمانی یک کشور، نیازمند استفاده از زیرساختهای قوی و دقیقی دارد. تامین مالی، پرداخت و سازماندهی خدمات بهداشتی درمانی در یک کشور نیازمند وجود سازو کاری می‌باشد تا در این بستر آن بتوان عملکرد و در نتیجه پیامدهای فعالیتهای نظام سلامت را کنترل کرد.

بیمه‌های درمان در سطح دنیا یک ساختار پذیرفته شده برای اداره نظام‌های سلامت می‌باشند. در واقع، مجموعه عملیات مهم نظام سلامت از جمله تامین مالی نظام های سلامت،‌ پرداخت به ارائه کنندگان خدمت،‌ کنترل رفتار گیرنده و ارائه دهنده خدمت و همینطور نظارت بر سیستم سلامت،‌ از طریق بیمه‌ها انجام می‌شوند. همچنین می‌توان گفت، کشورهایی که موفق به استقرار صحیح و مناسب بیمه های درمان شده اند، در ارائه خدمات بهداشتی درمانی موفق تر از سایر کشورها بوده‌اند.

بیمه واسطه‌ای برای خرید خدمت

آنچه مسلم است، بازار سلامت به علت ویژگی‌های خاص خود نیازمند حضور یک نهاد واسط بین ارائه دهنده خدمت (پزشک) و گیرنده خدمت (بیمار) است. عدم تقارن اطلاعاتی بین پزشک و بیمار یکی از این ویژگی هاست که قطع رابطه مالی بین پزشک و بیمار را ایجاب می کند. واضح است که اطلاعات پزشک و بیمار در خصوص خدمات پزشکی به هیچ عنوان مساوی نیست و پزشک توانایی جهت‌دهی به تقاضای بیمار در حوزه سلامت را دارد. از سوی دیگر، بیمار نیز به علت استیصال و نداشتن اطلاعات صحیح ممکن است اصرار بر دریافت خدماتی داشته باشد که به هیچ وجه نیاز واقعی به استفاده از آن را ندارد. به این موضوع تقاضای القایی خدمات سلامت گفته میشود که یکی از دلایل اصلی افزایش هزینه های بهداشت و درمان در کشورها است.

بیمه‌های سلامت به عنوان خریداران آگاه خدمات سلامت، می‌توانند با اعمال راهکارهایی این مشکل را تا حدود بسیار زیادی حل کنند. در واقع بیمه های سلامت به عنوان وکیل آگاه بیمار در مقابل تقاضای القایی وارده از سوی ارائه کننده خدمت و همینطور از سوی خود بیمار مقابله کنند و هزینه های سلامت را در کشور کاهش دهند، مشروط بر آنکه نظام بیمه‌ای دارای اختیارات و ابزارهای لازم برای اعمال این کنترل باشد.

 

منبع : عیار آنلاین